Loes Scheres schreef op donderdag 10 november 2005, 20:38:


Hallo,
Ik ben ook koetsier (met het koetsierbewijs voor tweespan sinds april) en men nu zo'n 8 jaar actief. Lange tochten, waaronder de Elfstedentocht, door stad en door het land. Maar rijden zonder bit :? Is dit niet riskant in het verkeer? Je hebt als hulp je stem, zweep (als vervanger voor de kuit) en..bit.
De zweep is onontbeerlijk. (De intrukteur zei, en daar ben ik het wel mee eens: "Je kunt nog beter zonder paard weg gaan, dan zonder zweep". Dit om veiligheidsreden omwille van correctie mocht het paard uitwijken naar links of rechts. Of zelfs naar achteren! (Dit is met een wagen linker dan onder het zadel). Maar zonder bit? Pff. Hier zou ik graag een reactie over lezen. Want de gewichtshulp, zoals je als ruiter de beschikking over hebt, is er niet! (Als ruiter heb ik 33 jaar ervaring).

Yolanda Kuitert schreef op zaterdag 12 november 2005, 21:06:


Hoi Yolanda,
Over het mennen zonder bit heb ik een vraag gesteld bij de berichten over "welk bitlooshoofdstel bij mennen".
Zelf men ik nu 8 of 9 jaar. Met bit. En ik weet niet of het wel veilig is zonder bit. Ja, in een afgeloten rijbaan of op een rustig weilandje, maar in het verkeer??
Als er iets gebeurd en het paard raakt oververhit en er gebeurd een ongelukje. Wat zal de verzekering zeggen als die erachter komt dat men zonder bit reed? Hoe leg je dat uit dat het niet hoeft? (Zie de vraag onder het andere rubriekje) Graag zou ik hier meer over horen.

Karin ment graag schreef op vrijdag 18 november 2005, 10:39:


Hallo Vlaamse en Nederlandse menners/mensters,

Hier een verhaaltje van een Frieze menner,
Mijn beide Fjorden lopen ook blootsvoets. De oudste (11) sinds anderhalve maand nu. De jongste (2) altijd al. De hoeven houd ik nu anderhalve maand zelf bij. Ooit heb ik al eens een traditionele bekapcursus gevolgd en ben meteen overgestapt op natuurlijk bekappen toen ik hier van vernam.
Nu dat het weiland niet meer gebruikt mag worden van de boer waar ik sta ben ik aangewezen op bermen en wegen. En als de rijbaan (zand) het toelaat op deze ondergrond. Dikwijls ga ik aan de hand wandelen met de beide dames over een lange beton weg. Bobbelig door de kiezels die er uit steken. Odessa (de oudste dus) liep hier behoorlijk gevoelig op een aantal weken geleden. Doch de hoef geneest verrassend snel. En begint steeds harder te worden. De tweede zool, die onder de oude zool zat, is nu al aanwezig. Gewelfd en spijker hard. Alleen langs de straal is deze nog wat zachter. Het geluid is ook anders als ze over het pad loopt. Was het eerst een zacht "tets-tets" geluid is het nu "klok-klok" geluid. Over een jaar is het misschien wel een "tik-tik" geluid! De jongste (Zarina) begint ook al harder materiaal te produceren.
Maar voor alles: Gun het tijd. Ga niet te snel. En houd het goed in de gaten.
Verheugd ben ik ook over de tips in de instructie (lees boek) over de houding bij het bekappen. Als het paard heel rustig en eenvoudig de hoef geeft en het ook in je handen laat houden, kun je gemakkelijk op een knie erbij zitten. Dat scheelt een hoop! De eerste malen gutste het zweet over mijn lichaam. Je kon me wel uitwringen! Maar nu is het alleen nog een rood hoofd bij Zarina. Maar die gaat ook steeds makkelijker (zelfs zonder hulp er bij).
Ik men nu nog niet over de vele asfalt wegen, zoals ik gewend was toen Odessa nog ijzers had. Maar kleine stukjes gaat. De rest gaat over gras.
Hoefschoenen heb ik nog niet (kan ik nog niet veroorloven, als je begrijpt wat ik bedoel), maar zijn wel een optie volgend jaar. Mochten de hoeven zo hard zijn dat er zo over het asfalt gereden kan worden, dan behoeven die ook niet meer. Maar weer: Gun de hoeven de tijd te herstellen.
Trouwens, ik rijd Odessa ook onder het zadel en dan zijn de bermen wat makkelijker bereikbaar.
Ik wens iedereen een gezonde hoeven toe (hun paarden ).
Time is your partner.
3 december doe ik de bekapcursus bij Ilona en Frans, I can't hardly wait!

Oan't sjen! (fries= Tot ziens)

Fred Emmerig

Wil schreef op dinsdag 22 november 2005, 17:41:


Hoi, deze Fred (Emmerig) heeft er niet een en het gaat zeer goed. Het onderbeen rust gewoon op mijn dijbeen. Zelfs bij mijn twee jarige gaat het nu goed. En je hebt het gevaar niet dat bij onrustigheden het paard boven op de standaard klapt. Dit is de reden dat de natuurlijk bekapper (van Nils Holgersson; Sander Degenkamp) er niet eentje gebruikt. Ik had hem bij mijn Fjord laten komen, omdat ik al bezig was met bekappen. (Ik heb al een traditioneel bekapcursus gehad, vroeger). En ben overgegaan op de natuurlijke manier. Het bevalt me goed. Als ik de brokkelende flairs zie bij de anderen. Mijn handen beginnen er van te jeuken! 3 december doe ik de cursus. Ik overweeg trouwens wel zo'n standaard, maar het gaat nu goed zonder. Als een paard het been wat gespannen houd, schud ik even met de hoef (het koot been beweegt dan) en wonderbaarlijk genoeg ontspant dat een beetje. Dan rustig verder gaan. De hoef zo nu en dan weer even op de grond zetten, dit geeft het paard ook vertrouwen. Even rust, dan weer oppakken. Zo doe ik dat. Dit werkt goed bij de twee jarige.