Els Kleverlaan schreef op dinsdag 18 januari 2011, 23:05:


Zou dat ook niet aan de leeftijd liggen?
Mijn paard heeft de laatste jaren ook vaker diarree. Had ze vroeger NOOIT.
Komt misschien ook door slecht (oud) gebit?

Monique Meijer schreef op woensdag 19 januari 2011, 12:41:


Dat de koliek een gevolg kan zijn geweest van de gember? Voerde je haar in die tijd nog gember?

Coralie schreef op donderdag 20 januari 2011, 21:19:


Op advies van een dierenarts die daar al enkele jaren onderzoek naar doet heb ik regelmatig pauzes van enkele weken ingelast om haar weer "gembervrij" te krijgen. Op een gegeven moment schijnen bij een paard de nadelen van gember te overheersen (koliekgevoelig, etc). Er was toen nog te weinig van bekend hoe een paard op lange termijn zou reageren, maar bij Indy was het het proberen waard, gezien haar problemen. Indy haar koliek was ongewoon heftig, geen kanteling van de darm, mijn dierenarts had zoiets nog niet eerder meegemaakt. Vandaar dat ik aan de gember zit te denken.

Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 21 januari 2011, 9:12:


Dan maar beter geen gember geven aan paarden, of alleen maar heel kort.

Ben er nog naar aan het zoeken geweest, kan geen onderzoek vinden dat e.e.a. bevestigt, maar toch maar het zekere voor het onzekere nemen.

Kwam wel een PDF tegen met allerlei Chinese kruidenrecepten voor paarden met diarree en daar zit wel geregeld gember in, maar dan is het een onderdeel van een recept met 5 of meer kruiden.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 21 januari 2011, 10:48:


Hallo, Els,

Hier wat links:

http://www.pferdeglueck.de/iaktuell.php
http://www.tinker-mooshof.de/gesundheitstipp/gesundheitingwer/index.php

Is wel in het Duits, hoop dat je er wat mee kunt.

Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 21 januari 2011, 12:19:

Dank! Vandaag weinig tijd, ik heb morgen een tentamen, dus ik heb ze alleen nog maar even vluchtig doorgenomen.

Weet jij nog hoeveel en welke soort gember Indy kreeg? Er wordt telkens gesproken over risico bij grote dosis.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 21 januari 2011, 14:04:



Indy kreeg verse gemberwortel. Volgens mij kreeg zij als begindosis 15 gram per dag, dit na een aantal dagen aan de smaak laten wennen met kleine beetjes. Dit is afgebouwd naar 7 gram per dag. 3 gram per 100 kg lichaamsgewicht gold toen als "veilige" dosis, nu ook nog meen ik, maar weet het niet zeker. Naarmate Indy slechter werd, was ook een grotere dosis nodig. Ze zat tenslotte op 10 gram per dag meen ik, zonder een enkel probleem en was aardig mobiel.

Probleem is dat gemberwortel niet steeds dezelfde hoeveelheid gingerolen (want daar draaide het toen om als belangrijkste bestanddeel) bevat. Poeder was geen optie, even snuiven en poeder weggewaaid. Ze lustte het poeder ook helemaal niet, was ontzettend scherp. Verse gemberwortel ging er wel in.

Ik heb ergens gelezen (maar weet niet meer waar) dat lange tijd een hoge dosis maag en darmen van een paard onherstelbaar beschadigd. Bij mensen schijnt dit niet het geval te zijn. Ja, en wat is een hoge dosis? Het ene paard is gevoeliger dan het andere.

In ieder geval is het zo: Gember camoefleert de problemen, zorgt voor pijnstillig, verdoving, laat paarden beter en meer lopen. Maar je neemt het onderliggende probleem niet weg. Elke keer als je een pauze inlast, komen de probleem veel erger terug. Je ziet ineens hoe erg je paard achteruit gegaan is.

Bah, wat was dat een rottige tijd.........

Monique

Els,

Ik had een hele map vol over gember en had ook een dagboek aangelegd. Toen Indy overleden is, heb ik alles verbrand. Ik wilde en kon er niet meer naar kijken.

Monique

Niet leuk hè Monique, alles weer oprakelen! Stoppen met wroeging; dat is een eenrichtingsemotie.
Indy was een hele aparte tante, ik kan me haar foto nog zo voor de geest halen.

Christel Provaas schreef op vrijdag 21 januari 2011, 17:11:


Inderdaad niet leuk. Steeds maar weer zoeken wat zou kunnen helpen, steeds weer die hoop dat het weer goed zou komen. Ik voel op zo'n moment weer de wanhoop. Maar dat is inderdaad eenrichtingsemotie. Indy heeft geen pijn meer, ze is eindelijk vrij.

Indy was inderdaad een hele aparte tante. Ik denk met veel plezier aan haar eigenaardigheden terug. Maar het gemis blijft.

Monique