amar schreef op woensdag 9 december 2009, 13:44:


Mark Rashid zijn laatste 3 boeken gaan er over dat je de kwaliteiten die je bij paarden nodig hebt oefent in het dagelijkse leven. Zo maak je het veel grondiger eigen. Forum lezen en schrijven heeft veel weg van het paard begrijpen in wat die zegt. En het paard daarop nooit veroordelen in hoe die zich uitdrukt. En wel allert je eigen mening ernaast zetten zonder grofheid.

Groet, Michiel

twijfel ajb geen seconde aan jouw coaching!

het gaat niet alleen om het paard maar eerst en vooral wie ermee omgaat

kan je ze met rust laten
kan je je eigen sores thuis laten

al dat soort dingen zijn erg belangrijk

het is hetzelfde als met kinderen
zit je als ouder niet goed in je vel dan zal je dat aan de kinderen kunnen zien

en je kan ook niet zomaar iedereen aan je paard laten komen

ik heb NLP gedaan en ik heb ontdekt dat er heel veel mensen zijn die denken dat ze iets niet kunnen en die denken vanuit hetgeen ze niet hebben en juist in datgene wat ze niet hebben hun energie gaan steken

sommigen op dit forum geloven enkel in hetgeen ze zelf schrijven en dat is jammer want ook daar steken zij energie in wat er niet is

moest ik vantevoren veel meer geleerd hebben als beginner, was mij dit ongeluk nooit overkomen maar je wordt er op alle gangbare maneges maar meteen opgezet, en bijna meteen het liefst een buitenrit... want dan leer je het het beste...

meisjes van 17 die stage lopen en lesgeven, ze zijn zelf nog kind zonder levenservaring

ik vind je een goed initiatief hebben

succes met je coaching-doelen!

PaardEnSchool schreef op zaterdag 12 december 2009, 10:50:


NLP is inderdaad 1 van de technieken die ik toepas tijdens het paardencoachen, en daarbij is de kern te focussen op wat je wil bereiken naar de toekomst toe, niet op wat je vroeger of nu (nog) niet hebt. het NU is hierbij het vertrekpunt van alles en precies daarom zijn paarden zo dankbaar om mee te werken: ze leven 200 % in het NU moment.

Equibooster schreef op woensdag 16 december 2009, 1:38:


Even ook een vraag. Is dat wat je dan leert (bij een coach) niet erg tijdelijk?
Mensen komen dan een cursus doen en passen dit toe zoals ze geleerd hebben en uiteindelijk vervallen ze toch weer in je oude gedrag? Hoelang moeten ze dan wel niet cursussen volgen. Zitten die mensen die leren leiding te geven dan niet op de verkeerde plek(baan) Als je dat moet leren, heb je het dan gewoon NIET in je (info overbrengen) .Ik zit een beetje met een eng beeld voor me dat als mensen dan ineens weten, ooww, ja ik ga dat zus ofzo voortaan doen er een heleboel heel d'r leven omgooien en later tot het besef komen, weer met 2 benen op de aardbol belanden, shit!
Want Ik ben hier en Nu en Ik wil het zus ofzo? Doei met een ander.Of is dat de bedoeling? Of is het eigenlijk gewoon respect voor een ander leren opbrengen.Mens en dier.
Gewoon een paar nieuwsgierige vragen hoor:)

jennet schreef :


Júíst niet, dáár is nou training voor.
Doordat de trainer uitlegt, bewust maakt, oude patroontjes/gewoontetjes 'wegneemt' en jou er nieuwe voor in de plaats leert kun je verder groeien.
Het begint met spiegelen, bewustworden, naar jezelf kunnen kijken en zien wat je tot nu toe 'fout' deed (naja, fout is eigenlijk een verkeerd woord) en het van dan af aan anders (kunnen) gaan doen.

Vaak realiseer je je niet dat je in een bepaald kringetje zit rond te draaien totdat iemand je ervan bewust maakt. En dan kun je er wat aan doen (met behulp van die trainer).

Ik heb hier zo verschrikkelijk veel praktijkvoorbeelden van....

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 16 december 2009, 9:40:


Ik vond een filmpje over coachen met paarden.
@ equibooster: is dit ongeveer wat jij ook doet?

Dit werk heeft meer met de mensen te maken, dan met de paarden, dat wil zeggen, die mensen komen niet leren omgaan met paarden of komen niet leren paardrijden.
Interessant is wel wat Pien al aanhaalde: dat heel veel mensen hunkeren naar liefde en dat van hun paard willen krijgen. In dit filmpje zie je dat dat zo niet werkt

http://sites.rvu.nl/page/5826/nl
De titel is veelzeggend: 'vind mij lief'

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 16 december 2009, 10:12:

Ik hoop van harte van niet. Dit is nou niet echt een hoopgevend voorbeeld.

marjolijn schreef op woensdag 16 december 2009, 11:09:


Dat is idd niet te hopen-
Wat mij betreft, moet het zo dus iig absoluut niet.

Een hoop gel***l en gezweef, zogenaamde psychische bullsh**
en blootstelling aan een gevaarlijke situatie waarbij interactie wordt overgelaten aan een vrouw die geen benul heeft van paardentaal en daarbij , naast haar bestaande problemen, nog even een extra mislukking krijgt voorgeschoteld.
Vervolgens wordt het nodig gevonden om het paard even te laten zien waar zijn plaats is, terwijl het beest alleen reageerde op voorgaande communicatie.
Het ' laten zien waar zijn plaats is' gebeurt dan dmv tamelijk zinloze acties, waar noch het paard, noch de hulpzoekende ook maar een beetje mee opschieten.
Naast haar bestaande problemen heeft ze aan het eind van de sessie nog een probleem erbij gekregen; angst voor het paard en wrs een gevoel van mislukking.
Triest.

Ennuh... ja, ik heb met gehandicapten en paarden gewerkt als vrijwilligster, maar op een heel andere manier en ja, over psychologie weet ik ook wel iets... heb een tijd psychologie op de universiteit gestudeerd
(maar niet afgerond)

marjolijn schreef op woensdag 16 december 2009, 11:09:


Dat is idd niet te hopen-
Wat mij betreft, moet het zo dus iig absoluut niet.

Een hoop gel***l en gezweef, zogenaamde psychische bullsh**
en blootstelling aan een gevaarlijke situatie waarbij interactie wordt overgelaten aan een vrouw die geen benul heeft van paardentaal en daarbij , naast haar bestaande problemen, nog even een extra mislukking krijgt voorgeschoteld.
Vervolgens wordt het nodig gevonden om het paard even te laten zien waar zijn plaats is, terwijl het beest alleen reageerde op voorgaande communicatie.
Het ' laten zien waar zijn plaats is' gebeurt dan dmv tamelijk zinloze acties, waar noch het paard, noch de hulpzoekende ook maar een beetje mee opschieten.
Naast haar bestaande problemen heeft ze aan het eind van de sessie nog een probleem erbij gekregen; angst voor het paard en wrs een gevoel van mislukking.
Triest.

Ennuh... ja, ik heb met gehandicapten en paarden gewerkt als vrijwilligster, maar op een heel andere manier en ja, over psychologie weet ik ook wel iets... heb een tijd psychologie op de universiteit gestudeerd
(maar niet afgerond)

Sandra van Bommel schreef op woensdag 16 december 2009, 11:40:


ik had ook zo mijn vraagtekens bij de manier van werken in het filmpje, maar je ziet hier wel duidelijk wat paarden vinden van die houding van iemand die zo hunkert.....die is niet in beeld, die is oninteressant en krachteloos.
Er is nog niet zo veel bekend over coachen, weet iemand nog meer fimpjes?