Ik zou heel graag willen weten wat jullie de minimale kuddegrootte en de beste kuddesamenstelling vinden, en waarom (eigen ervaring, onderzoeken/literatuur etc.).

De reden voor mijn vraag:
Ik heb nu enkele jaren een perceel van bijna 1,5 ha, waarop ik twee pony's heb staan. Het perceel is ingericht als paddock paradise en er is een looppad van ongeveer 300 m verhard met puin. Er is aan drie zijden beschutting in de vorm van bomen, maar er mag geen schuilstal worden gebouwd. Mijn pony's zijn moeder (15 jaar) en zoon (bijna 8). Ze lijken zich prima te vermaken met z'n tweetjes, maar toch vraag ik me al enkele jaren af of ik ze niet tekortdoe door ze niet het echte kuddegevoel te geven.

Het punt is eigenlijk dat ik voor mezelf voornamelijk nadelen zie aan het hebben van een of meer extra pony's: extra kosten, extra werk/tijd (waardoor de verzorging ook lastiger is uit te besteden als ik incidenteel eens langer dan een dag weg ben), extra belasting van de paden en wei (kleigrond) en extra zorgen omdat de kans op een ziek paard/voorvallen en de daarmee samenhangende kosten nu eenmaal per paard toeneemt. Ook hoef ik in de huidige situatie nooit bang te zijn dat een van de pony's de andere opjaagt - omdat ze moeder en zoon zijn, zijn ze namelijk heel verdraagzaam t.o.v. elkaar. Hierdoor heb ik eigenlijk nooit problemen met kapotte draden enz. (wat erg belangrijk is, aangezien de pony's vlak bij een weg en niet aan huis staan).

De enige reden waarom het toch jaar na jaar door mijn hoofd blijft spoken, is dat het me zo leuk lijkt voor mijn pony's om met meerdere paarden sociaal contact te hebben. Mijn merrie is altijd redelijk op zichzelf geweest, ook toen ze in het verleden in een merriegroep stond. Soms stond ze even met een andere merrie te groomen, maar verder leek ze een redelijke 'loner' te zijn. Mijn ruintje vond het vroeger wel heel leuk om met andere ruinen te spelen, en heeft op dat gebied natuurlijk niet zo veel aan zijn flegmatieke moeder. Als er ooit een of meer andere pony's bij zouden komen, denk ik daarom dat er in elk geval 1 ruin bij zou moeten zitten. Voor mijn gevoel zou vooral mijn ruintje emotioneel gezien profiteren van een grotere 'kudde'.

Hoewel een pensionpaard een mooie manier zou zijn om het tegenargument m.b.t. de extra kosten en het extra werk weg te werken, neig ik toch meer naar een eigen pony. Ik vind het erg belangrijk dat de groep stabiel blijft, dus wil dan graag de zekerheid dat de dieren in principe voor de rest van hun leven bij elkaar kunnen blijven.

Nu even wat concrete vragen voor jullie:

- Wat vinden jullie de minimale groepsgrootte en is een oneven aantal pony's af te raden?

- Hoe groot is de kans dat een andere pony erg close gaat worden met mijn 2 huidige pony's? Deze zijn nu namelijk enorm aan elkaar gehecht: ze staan nu al meerdere jaren maar met z'n tweetjes, en het feit dat ze moeder en kind zijn, maakt ze waarschijnlijk extra close. Zou het om die reden verstandiger zijn om gelijk 2 andere pony's toe te voegen die zelf al een soort 'pair bond' hebben?

- Wat vinden jullie de beste groepssamenstelling qua geslacht: even aantallen van elk geslacht of is bijv. 1 merrie met 2 ruinen ook prima?

- Zou een shetlander ook geschikt zijn voor bij mijn 2 highlandpony's van 1.40-1.50 m hoog, of kun je t.b.v. het spelen en groomen beter kiezen voor een meer vergelijkbare schoftmaat?

- En als laatste: wat zouden jullie doen in een vergelijkbare situatie?

Alvast bedankt voor jullie input! Ik beloof overigens niet dat ik er gelijk naar zal handelen . De ervaring leert namelijk dat ik in de (normaal gesproken) droge zomerperiode het belang van mijn pony's zwaarder laat wegen, terwijl tijdens de natte wintermaanden mijn tegenargumenten elk voordeel de blubber in duwen... Maar ik zal alles zeker meenemen in evt. verdere overwegingen.

Als ik alles zo lees, zou ik eerder denken aan een duo Shetlanders.
Met al je afwegingen in gedachte, een merrie en een ruin.
Is het alleen wel belangrijk of je omheining Shetlander bestendig is.

Bedankt voor je reactie! Shetlanders zouden inderdaad ook mijn voorkeur hebben. Niet alleen vanwege de mindere belasting van de wei en paden en de wat lagere voerkosten, maar ook omdat ze mijn 'eerste liefde' waren. Ook is er altijd wel een stel afgedankte shetties op zoek naar een nieuw plekje. En ook niet onbelangrijk: met kleinere hoeven ben je ook sneller klaar met vijlen

Dibble, mijn merrie, kan heel 'verliefd' reageren op shetlanders. Het lijkt alsof die haar moedergevoelens oproepen, heel schattig om te zien. Alleen vraag ik me af of Thyler ze uitdagend genoeg zou vinden als speelmaatje, al bleek hij het wel erg leuk te vinden om de herdershond van de loonwerker een paar rondes over de track te achtervolgen in galop

Wieteke schreef op maandag 27 juni 2016, 8:54:


Wieteke Timber staat samen met 'n shetlander, nu heb ik 'n lage heuvel in de wei, daar gaat de shet opstaan en zo kunnen ze groomen. Nu is Tripel de shet wel 'n heel slimme pony
Soms zie ik ze samen rennen maar echt spelen zoals 2 volwaardige ruinen doen zie ik ze niet doen, nu ben ik er ook niet heel de dag en als ben ik met Timber aan de slag.

Maar soms denk ik ook wel zou leuk zijn als hij 'n volwaardig maatje had

Bedankt voor het delen van jouw ervaring, Rini!
De ene shetlander zal natuurlijk speelser zijn dan de andere, maar ik kan me inderdaad voorstellen dat van die ruinenspelletjes (naar elkaars hoofd en benen happen etc.) leuker zijn als ze allebei ongeveer even groot zijn.

Op het moment is het alweer stevig aan het regenen, en wil ik er eigenlijk niet aan denken hoe de paden en wei eruit zouden zien als ik meer en/of drukkere pony's had... Ik denk eigenlijk dat de nattigheid nog de grootste belemmering is.

Ja dat is zo Wieteke, Tripel is ook nog eens 'n merrie , ruinen spelen veel meer (uitzondering daargelaten) . Maar dat bedoelde ik ook inderdaad dat leuke gelijkwaardige spelen met benen happen en zo :)

Hier intussen weer droog , natte zomer tot nu toe hoor

rini schreef op maandag 27 juni 2016, 16:02:


En dan mogen we in Zeeland nog niet klagen, als je ziet hoeveel de rest van het land gekregen heeft...

Locanda schreef op maandag 27 juni 2016, 5:11:


Maar Shetties zijn wel heel zuinige paardjes die snel hoefbevangen raken.
Lijkt me handig om paardjes te nemen die dezelfde voedsel behoeften hebben als die van jou nu. Anders moet je ze apart gaan zetten en dan heb je nog geen kudde..

Coralie schreef op maandag 27 juni 2016, 16:28:


Daar heb je helemaal gelijk in, Coralie, maar 'gelukkig' geldt hetzelfde voor mijn highlandpony's. In het verleden hebben zij samen gestaan met twee leuke warmbloedpaarden, maar na een tijdje bleek de hooibehoefte inderdaad te veel te verschillen en moesten ze jammer genoeg toch worden opgesplitst om ze allemaal op een gezond gewicht te houden zonder krachtvoer bij te voeren.

Het kan altijd anders zijn, maar bij mijn paarden, die ook al heel lang met zn 2-en stonden, heb ik een paar jaar een A-welsje gehad, die nooit echt opgenomen is in het geheel, ze is altijd een beetje "underdog" en dus alleen, gebleven.. Ik denk dat je de meeste kans van slagen hebt als je er 2 (of meer ) bij zet en niet nog heel lang gaat blijven twijfelen

Groetjes Marlies

Kweenie, we hebben er 4 nu (allemaal ruinen), vroeger 2 (nu meer land). Zijn er eigenlijk vooral 4 geworden zodat als m'n man en ik samen gaan rijden er nooit 1 alleen achter blijft. Zo kan iemand alleen weg of wij samen. 1 vd nieuw aangeschafte paarden klikte echt enorm met een al aanwezige. Je moet er gewoon mazzel mee hebben.
Hoor over shetlanders vaak dat je toch wel een betere omheining moet hebben omdat ze door hun mega hoeveelheid haar ook gewoon de stroomdraad niet voelen en dus uitbreken. Ook het bukken bij bekappen pfff. Als je last van rug én knie hebt... niet te doen

Wat vacht betreft doen die van mij ook niet veel onder voor hun 'neefjes' van een eiland verderop . Bukken bij het bekappen is inderdaad wel een puntje, al zit ik normaal gesproken altijd op mijn hurken te vijlen.

Maar eigenlijk is mijn allerbelangrijkste vraag: vinden jullie het überhaupt 'zielig' of een heel groot gemis voor mijn pony's dat ze maar met z'n tweetjes staan? Puur uit eigenbelang bevalt de huidige situatie me namelijk wel prima. Nu neem ik altijd allebei de pony's mee als ik ga rijden of wandelen, en dat gaat (over het algemeen ) prima. Op het moment voel ik me soms ook al een beetje schuldig omdat ik het idee heb te weinig met ze naar buiten te gaan, dus extra paarden zal (mezelf kennende) waarschijnlijk ook weer voor extra schuldgevoel zorgen .

Mijn oudste pony is nu 15. Ik hoop natuurlijk dat ze allebei minstens 40 jaar worden, maar als ik het idee heb dat er eentje met z'n gezondheid gaat sukkelen zullen er sowieso 2 andere pony's bijkomen. Gewoon om de kans te minimaliseren dat plotseling Dibble of Thyler alleen overblijft zonder vertrouwde maatjes om steun uit te putten. Puur uit gemak en financiële overwegingen zou ik dat moment alleen het liefst zo lang mogelijk uitstellen... Maar ja, wie weel zou het hebben van meer kuddegenoten wel een enorme meerwaarde opleveren. En die vicieuze gedachtencirkel doorloop ik dus meerdere keren per jaar

Vandaar mijn roep om hulp, hi hi!

Hoi. Het is echt niet zielig om 2 paarden te hebben joh. 1wel natuurlijk maar 2 niet.
Wij hebben er nu inmiddels 4. Ben nu wel heel blij met ze en het gaat nu goed maar het heeft wat voeten in aarde gehad.
Ik dacht precies hetzelfde als jij. De paarden moeten in een kudde leven! Maar of ze nu happier zijn? Ik weet het niet, ik denk dat ze met zijn tweeen net zo gelukkig waren. We hebben heel wat aanpassingen moeten maken, zoals een grotere schuilstal, paden moesten verbreed enz. Wat wij niet wisten is dat de 3e tinker die erbij kwam behoorlijk dominant is en zeker in het begin de boel behoorlijk getrapt heeft om dit even duidelijk te maken. De 4e gaat nu ook goed, maar heel stiekem denk ik soms terug toen we er 2 hadden wat een rust en gemak het was. Ook voel ik me soms schuldig dat ik domweg niet genoeg tijd aan iedereen kan geven.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan ze echt niet meer missen en besef wat een rijkdom het is om deze paarden bij ons te hebben maar ik zou het toch niet aanraden en het bij 2 laten. Oh ja, en wat denk je van het bekappen. Het gaat je nu nog goed af, maar 3 of 4 paarden is heel wat meer belastend hoor.

Groetjes Jean

Bedankt om dit aan te kaarten Wieteke! Herkenning :) Als ik ooit 4 hectare rotsbodem kan kopen met een stromend beekje en wat gras....ja dan! Dán ga ik daar alleen nog maar zitten en van de kudde genieten.

Bedankt voor je eerlijke reactie, Jean. Je kaart echt precies de punten aan waar ik 'bang' voor ben.